ციტატები, მოკლე გამონათქვამები

თუ რისკიანი არ ხარ...

თუ გიყვარს ცხოვრება, მაშ რისკიც უნდა გქონდეს.
ვინც რისკიანი არაა, ვერ იტყვის, რომ პიროვნება ვარო, იმიტომ, რომ ნებისყოფა არ ჰქონია. მშიშარას რა პიროვნება უნდა დაარქვა?
მშიშრები ვართ? რაღაცის გვეშინია? მაშასადამე, პიროვნულობის ერთ-ერთი მთავარი თვისება - სიმამაცე, გამბედაობა - არა გვაქვს და უნდა შევიძინოთ, თუ გვინდა პიროვნება გავხდეთ

ნაციონალიზმსა და პატრიოტიზმს შორის განსხვავება

პატრიოტიზმი არ ნიშნავს, რომ შენ შენი ქვეყანა, შენი ხალხი, ენა გიყვარს, არა! როდესაც შენ ხედავ, რომ სხვასაც თურმე თავისი ხალხი, ენა, ქვეყანა, მიწა-წყალი უყვარს. როდესაც შენ მის სიყვარულსაც დაინახავ, აი მაშინ შენი ქვეყნისადმი შენ სიყვარულსაც აქვს ფასი. ისე, ჩემია და მიყვარს - ეს არაა პატრიოტიზმი. ეს ნაციონალიზმია, რაც მე ძალიან არ მიყვარს.

როდის მაქვს სატირლად საქმე?

მოვუფრთხილდეთ ამ ჩვენს იშვიათ განძს [სულს]. ამიტომ ვართ აქ ამქვეყნად. რომ წავალთ, სულს წავიღებთ. სხეული ძველდება, რაღაც დაემართება და გამოვა მწყობრიდან. ასე ხდება ყველას მიმართ, მეც იგივე უნდა დამემართოს, და სატირელი რა მაქვს? ვიტირო მაშინ, თუ მე მარტო ამ სხეულს მივაგე ყოველი სიკეთე, ვასვი, ვაჭამე, გავართე და გავალაღე და სული დავივიწყე

ვის გადავუხადოთ მშობლების ზრუნვა ჩვენზე?

ვის გადავუხადოთ ჩვენი მშობლების ზრუნვა ჩვენზე? დედას როგორ გადავუხდით?
ნათქვამია, - ხელის გულზე ერბოკვერცხი რომ შეუწვა, დედის ამაგს ვერ გადაიხდიო.
მაგრამ, შემიძლია გადავუხადო, - შვილს გავზრდი მე. მან ხომ მე გამზარდა, ახლა მე შვილს გავზრდი, სხვას დავეხმარები შვილის აღზრდაში, მის შვილს ხელში დავიჭერ, შვებას მივცემ, სიტყვას შევაშველებ,..

გაღიზიანებული მშობელი საშიშია, ბავშვი გარბის ასეთი მშობლისგან.
ხმამაღალი საუბარი ნიშნავს იმას, რომ მე მივეცი მაგალითი, ჩემი შვილი რომ თავის შვილთანაც ასე მოიქცეს. რა ქცევაც ვუჩვენე, ის ქცევა გაჰყვა მას და თუ მე ცოტათი მაინც პატივს მცემს, ეს ქცევა განმტკიცდება მასში და იგივეს გამოავლენს.
ამრიგად, გაღიზიანება უნდა მოიცილონ მშობლებმა

ჩვენ სხვა აღმზრდელებიც გვყავს ჩვენი ბავშვებისა, ესენი ანგელოზები არიან, რომლებიც სულ თან დასდევენ და იცავენ მათ.
თუ ჩვენ შვილს ვასწავლეთ - რომ ზეცა ცოცხალია, იქ ანგელოზები გყავს შენ, რომლებიც გივლიან, გიცავენ შენ, აბა ერთი უსმინე მათ, გული გიგრძნობს! - თუ ბავშვს ეს ჩავუდეთ გულში, რომ ეს ასე ხდება, მართლაც, ის ხშირად მოისმენს მათგან რაღაცას

თუ სიყვარულს ავანთებთ გულებში...

უცხო იყოს ჩვენთვის:
სიძულვილი და ბოროტება,
შური და შურისძიება,
გაღიზიანება და განკითხვა,
ჭორაობა და ლაყბობა.
ეს არ არის ჩვენი საქმე.
ეს ყველაფერი სიყვარულს დაგვინგრევს.
თუ სიყვარული გაგვინელდება, ბედნიერებაც გაგვექცევა.
თუ სიყვარულს ავანთებთ გულებში, ბედნიერება არ მიგვატოვებს.
ანთებული სიყვარული ბედნიერებას ადნობს ჩვენ გულებში!

სადაც კი შეგვიძლია მივბაძოთ უფალს.
როგორია ის? კეთილია - ვიყო კეთილი.
როგორია ის? ყველა უყვარს - მიყვარდეს ყველა.
როგორია ის? ყველას ყველაფერს უთმობს - დავუთმო მეც ყველას ყველაფერი.
პატარა რაღაც მცნებები მოგვცა და შევუსრულოთ ეს მცნებები. ამ ქვეყნად კარგი სახელი დაგვერქმევა და იმ ქვეყნადაც, ვისაც სწამს, და მე მწამს, სხვა ცხოვრება დაგვეწყება

შენი ცხოვრების სცენარის ავტორი, რეჟისორი, გამნათებელი და ოპერატორი უნდა იყო შენ.
როცა შენ სცენარის ავტორობას უთმობ სხვას, თუნდაც მეუღლეს, მთავრობას,.. მაშინ დამოკიდებული ხდები სხვაზე, თუ რა სცენარს დაწერს, რომ მოერგო მის სცენარს.
მაგრამ როცა შენი ცხოვრების სცენარის დამწერი შენ თვითონ ხარ, შენ თავისუფალი ხარ და წერ იმ სცენარს, რაც შენ გინდა

შვილთან ერთად ზრდა

გუშინ ერთი მშობელი მეუბნებოდა - ახლა გავიგე აღზრდა რა ყოფილაო. მე ჩემი თავი შვილთან ერთად უნდა ვზარდოო - ეს მართალია.
შვილთან ერთად გავიზარდოთ. როცა შვილთან ერთად იზრდები, ის წინ წავა. მაგრამ თუ გგონია, რომ შენ უკვე გაზრდილი ხარ - აი აქ ვდგავარ და ჩემ შვილს ჩემზე წინ არ გავუშვებო - შვილი მართლა ვერ წავა წინ. მოგემსგავსება შენ, უკეთეს შემთხვევაში

ურთიერთობის ფუფუნება

თუ გვინდა ბავშვებს გამარჯვება ვასწავლოთ, პირველ რიგში კულტურა ვასწავლოთ.
ადამიანები შევაყვაროთ. მათთან ურთიერთობის ფუფუნება დავანახოთ და შევაყვაროთ.
რა ძვირფასი, ადამიანი რომ გყავს და მასთან ურთიერთობა შეგიძლია!
ამ ურთიერთობაში ორივე მხარე რაღაცას იძენს... ეს დიდი კულტურაა, თუ ეს ისწავლა ბავშვმა, მაშინ გამარჯვების ხარისხს ფასი არ დაედება!

რა აზრი აქვს შვილის აღზრდას, თუ...

რა აზრი აქვს შვილის აღზრდას, თუ უკეთესი არ გახდა მშობელზე? შვილი რაღაცით წინ უნდა წავიდეს მშობელზე. შეიძლება ყველაფრით ვერა, მაგრამ, ან გონიერებით, ან განათლებით, კულტურით, თავისებური უნარებით,.. რაღაცით თუ არ დაწინაურდა შვილი ჩვენზე, მაშასადამე, ჩვენ დავაკელით აღზრდა, იმიტომ, რომ ყველა ბავშვში არის ჩადებული ძალა, რომლითაც შეუძლია ჩვენ გაგვისწროს

ყველაფერი, რაც ჩვენს ირგვლივ არის, მთელი სამყარო ღმერთის ნებაზეა დამოკიდებული. მან რომ ერთი დაიჩურჩულოს თავისთვის, ჩვენ ყველანი გავქრებით. არც სამყარო გვეცოდინება და არც არაფერი არ იქნება. ის იქნება, რაც მას სურს. მის ნებაზე ვართ დამოკიდებულნი.
გვჯერა, რომ მისი ნება სიკეთე და სიყვარულია, ამიტომ, ღმერთის რწმენის იმედით ვცხოვრობთ, ვქმნით და ვაშენებთ

როგორი ცოდვაა ადამიანი, რომელიც უკვალოდ გაქრება.
იყო ჩიტი მგალობელიო, იჭიკჭიკა, იჭიკჭიკა, წავიდა და არაფერი არ დაგვრჩა მისგან. უკვალოდ გაქრა.
კვალი!
კვალის დატოვებას კი მიზანი უნდა - კეთილშობილობით სავსე მიზანი.
მარტო მე, მე, მე კი არა, ჩემმა მიზანმა რაღაც სარგებელი უნდა მოგიტანოთ, თქვენ უნდა გარგოთ.
მეც იმდენი დამრჩება, რამდენსაც თქვენ კარგს გაგიკეთებთ

ნათქვამია - როცა უბედურებას განიცდი, შენი სიხარული არ შეანელო, და იცოდე, რომ კარიბჭესთან ბედნიერება გელოდება. და პირიქით - როცა ბედნიერებას განიცდი, გაიხარე, მაგრამ იცოდე, რომ უბედურება გელოდება, იმიტომ, რომ ერთს მეორე მოსდევს.
ამ ცხოვრებაში აღმართებიც იქნება და დაღმართებიც. რას როგორ მიიღებ და გაუძლებ, იმის მიხედვით ან ზემოთ ადიხარ, ან დაბლა ჩამოსრიალდები

ფსიქიკური ენერგიის ფლანგვა

ვინც სიგარეტსაა მიჩვეული, ან სმას, დროსტარებას,.. ასეთ ადამიანს თავში ასეთი აზრები უტრიალებს: დრო სად გავატარო, სიგარეტი სად ვიყიდო, შენ ხომ არ გაქვს სიგარეტი? მომაწევინე რაა, ცეცხლი გაქვს? მოუკიდე... რად მინდა მე ასეთი ცნობიერება და ეს აზრები, მაშინ, როცა უფრო მეტი სასიკეთო, სააზროვნო საქმე მაქვს? და ამაზე რომ დრო დავხარჯე? ამას ჰქვია ფსიქიკური ენერგიის ფლანგვა

თუ ბავშვს არ უჩვენე სიკეთე, სიკეთეს ვერ მიიღებ მისგან!
თუ სიყვარული არ უჩვენე, სიყვარულს მისგან ვერ მიიღებ!
თუ კეთილშობილება და დიდსულოვნება არ დაანახე, ასეთს ბავშვს ვერ გახდი!
მაგრამ თუ რამე უკუღმა დაანახე, იმ უკუღმართობას მიიღებს!
არადა მასში ღმერთისგან ჩათესილია სიკეთის და სიყვარულის მოთხოვნილება,.. უნდა უჩვენო ბევრი სიკეთე და სიყვარული, რომ შემდეგ გამოგივლინოს ეს თვისებები

ბავშვები სხვა დედებს და მამებს ელოდებიან, დედებს და მამებს კი მორჩილი შვილები უნდათ. ვერ მიიღებენ მორჩილ შვილებს, იმიტომ, რომ ეს ბავშვები ინდიგოები არიან. ესენი მოუსვენრები და მრავალმხრივი ნიჭით დაჯილდოებულები არიან. პედაგოგიკა ძველია, ხოლო ბავშვები ახლები არიან. როგორ ჩავჭედო ძველ პედაგოგიკაში ახალი ბავშვები? როგორ დავაფარო ეს ქუდი თავზე? არ ერგებათ. ამიტომაც, შფოთავენ, ანგრევენ...

ამ ხნის კაცი თუ მე ჩემ თავს ვზრდი, ჩემზე ახალგაზრდებმა რატომ არ უნდა გაზარდოთ თქვენი თავი, რათა მერე თქვენმა შვილებმა კარგი მაგალითი აიღონ თქვენთან?
ზარდეთ თქვენი თავი. თავშეკავება ისწავლეთ, დათმობა და დახმარება ისწავლეთ, თქვენ შვილებთან მეგობრობა ისწავლეთ. ალერსი და სიყვარულის ნაირფერი გამოვლენა ისწავლეთ. ეს ყველაფერი არც კი მოსთხოვოთ ბავშვს, თუ ჯერ თქვენ არ ისწავლით. ის დამნაშავე არ არის

წმინდა პორფირი ამბობს - სანამ შვილთან მიხვალ რამის ასახსნელად ან დასარიგებლად, ჯერ ღვთისმშობელს სთხოვე, ილოცე ღვთისმშობლისადმი და ღვთისმშობელი უკეთ გააგებინებსო.
ხშირად ჩვენ გვინდა, რომ ჩვენი აზროვნებით და ლოგიკური მსჯელობებით ავუხსნათ ბავშვს რამე სულიერი საკითხი, მაგრამ შესაძლოა ბავშვს დახშული აქვს გონება და ვერ იგებს, რა დროსაც ღმერთის ჩარევაა საჭირო, რომ გაუნათოს და გაუხსნას გონება.

უიმედოდ სიყვარული არ ვითარდება

თუ სადმე იმედი გადაგიწყდა, იქ სიყვარულიც შეგიწყდა. უიმედოდ სიყვარული არ ვითარდება, იმიტომ, რომ მომავალი არ აქვს. იმედი რა არის? - მომავლის გასაღებია. იმედი ახლა კი არა, ხვალ უნდა შედგეს, ან ერთი წლის შემდეგ. შეიძლება უფრო გვიანაც. მაგრამ, იმედი რომ გაქვს, ეს დღეს გაცოცხლებს და სიხარულიც მოდის. ხომ დადგება ეს დღე? ჯერ არ დამდგარა, მაგრამ მე უკვე მიხარია, რომ ეს დღე დადგება! მაშასადამე, ბედნიერი ვარ სულ

ბედნიერება თვითონ ჩვენშია

ჩვენშია ბედნიერება. თუ გინდა დაინახო, საკუთარ თავში უნდა ჩაიხედო და აზრები მოაწესრიგო. როგორც შეხედავ ცხოვრებას, ეს ბედნიერება ან კარს მოგადგება და თვითონ აღმოგიცენდება, ანდა გაგექცევა და მერე დაუწყებ ცხრა მთას იქით ძებნას. ბედნიერების პოვნას დაიწყებ ან ლატარიის მოგებაში, ან რაღაც სხვა წარმატებაში, მაშინ, როდესაც გარედან ბედნიერება არ მოდის არასოდეს, იოტისოდენაც კი. ბედნიერება თვითონ ჩვენშია

რომ მივიღო ის, რაც არასდროს მქონია, უნდა გავაკეთო ის, რაც არასდროს გამიკეთებია

ეს ნიშნავს, რომ რაღაც ახალი უნდა გავაკეთო, ახალი ნაბიჯები უნდა გადავდგა. სიახლე ყოველთვის ეწინააღმდეგება გადარჩენის მექანიზმს. რატომ ხო, გადარჩენის მექანიზმი არის მოდი გააკეთე ის რასაც აკეთებდი, იმიტომ, რომ ამან გადაგარჩინა, ამან მოგიყვანა დღევანდელობამდე, მე არ ვიცი რა იქნება ხვალ, ამიტომ მოდი აკეთე ის რასაც აკეთებდი.

თითოეული სიტყვა, რომელსაც ჩვენ ვიყენებთ სხვასთან საუბრისას, ახდენს გავლენას მასზე, ხოლო თითოეული სიტყვა, რომელსაც ჩვენ ვფიქრობთ, ახდენს გავლენას ჩვენზე!
თუ ჩვენ კარგ რამეს ვეუბნებით სხვას და ამით სიკეთეს ვუკეთებთ მას, ზუსტად იგივე კანონზომიერება მოქმედებს საკუთარ თავთან ფიქრებით საუბრის დროს.
ფიქრებით, ჩვენ შეგვიძლია გავაუბედუროთ ან გავაბედნიეროთ ჩვენი თავი, ისე, რომ გარეთ არაფერი ცვლილება არ იყოს