ციტატები, გამონათქვამები

თეოდორე დოსტოევსკი ასეთ რამეს ამბობს - ბავშვებთან ურთიერთობით სული იკურნება

ყოფილა შემთხვევა, რომ მშობელს უთხოვია, - სამრევლო სკოლაში ჩემ შვილს იქნებ მიხედოთო. მე ვუთხარი - შენც მოდი, შენით დავიწყოთ-მეთქი, რაზეც მიპასუხა, რომ არ სცალია.
ასე არ გამოვა ბავშვის აღზრდა

მე თუ რამე ცუდ თვისებას, ან საქციელს აღმოვაჩენ ხოლმე ჩემ შვილში, მერე რომ დავფიქრდები, ჩემშიც ვპოულობ ხოლმე ამას. გამოდის, რომ ჩემგან - მშობლისგან სწავლობს

მშობელმა ჯერ თავად უნდა გააკეთოს რაღაცა! ჩვენ ვამბობთ, რომ ბავშვები არიან დამოკიდებულნი ტელეფონზე. მათი მშობლები არანაკლებ არიან დამოკიდებულნი

ყველამ, ვისაც უნდა, რომ სამშობლოს გამოადგეს, თავისი საქმე თავის ადგილზე კეთილსინდისიერად აკეთოს

უნდა გახდე ბავშვი, რომ მისი ნდობა მოიპოვო, და მერე უფრო მოგისმენს. მერე სამშობლოზეც დაელაპარაკები, ღმერთზეც დაელაპარაკები... ანუ ის უკვე თავისიანად, მეგობრად ჩაგთვლის და ადვილად მოგისმენს.

ღვთის შიში არის ის, როცა გეშინია, რომ ღვთის კეთილგანწყობა არ დაიკარგოს შენს მიმართ

უსინანულობა გვაკარგინებს ღმერთის კეთილგანწყობას, მადლს

არასწორი მოქმედებები ჩვენ ყველას გვაქვს, ყველა ცოდვილი ადამიანები ვართ, მაგრამ უსინანულობა არის ის, რის გამოც ღმერთის კეთილგანწყობა შეიძლება დაიკარგოს, მადლი განგვეშოროს

ბავშვისთვის თქმა - "ღმერთი დაგსჯის" - არასწორია. პირიქით, ღმერთი რომ სიყვარულია, ეს უნდა ვასწავლოთ. წმ. იოანე ღვთისმეტყველმა ეს თქვა: ღმერთი სიყვარულია

დამპალი აღვირით ცხენის მართვა

ერთხელ მოძღვარმა ასეთი რამ მითხრა: მოძღვრისა და შვილის ურთიერთობა, იგივე მშობლისა და შვილის ურთიერთობა ასეთიაო: წარმოიდგინე, რომ მხედარი ხარ და ცხენზე ზიხარ, რომელსაც დამპალი აღვირით მართავ, შეიძლება გაწყდეს კიდეც. არც უნდა მიუშვა და არც ძალიან არ უნდა მოქაჩო, თორემ გაგიწყდება და სულ დაკარგავ.
ასეა შვილთან ურთიერთობაშიც. არ უნდა გაგიწყდეს, ფაქიზია, რბილია და ადვილად შეიძლება გაწყდეს. ამიტომ, უნდა აკონტროლო

წმინდა პორფირი ამბობს - სანამ შვილთან მიხვალ რამის ასახსნელად ან დასარიგებლად, ჯერ ღვთისმშობელს სთხოვე, ილოცე ღვთისმშობლისადმი და ღვთისმშობელი უკეთ გააგებინებსო.
ხშირად ჩვენ გვინდა, რომ ჩვენი აზროვნებით და ლოგიკური მსჯელობებით ავუხსნათ ბავშვს რამე სულიერი საკითხი, მაგრამ შესაძლოა ბავშვს დახშული აქვს გონება და ვერ იგებს, რა დროსაც ღმერთის ჩარევაა საჭირო, რომ გაუნათოს და გაუხსნას გონება.

ჩვენ ლოცვა გვგონია უკანასკნელი იმედი, არადა, ლოცვა უნდა იყოს პირველი რეაქცია, - პირველი, რაც უნდა გააკეთო

თუ ბავშვს არ ესმის, ღმერთზე რომ ესაუბრები, ღმერთს უნდა ესაუბრო ბავშვზე, ანუ ილოცო შენი შვილისთვის

მშობლის მაგალითი ეკლესიურ ცხოვრებაში

ის ბავშები, რომლებიც ხედავენ, რომ მშობელი არ ეზიარება, სანამ პატარები არიან, მოდიან და იღებენ ზიარებას, მაგრამ მოგვიანებით უკვე "ხვდებიან", რომ შეუძლიათ აღარ ეზიარონ. მშობლის მაგალითი ძალიან მნიშვნელოვანია

მშობლის აღზრდით იწყება შვილის აღზრდა. ჩვენ თუ გვინდა, რომ მცენარე ჯანსაღი იყოს, გამანოყიერებელი ნივთიერებით ვამდიდრებთ ფესვებთან მიწას - ფესვები მშობლები არიან

მდინარეს ვერ შეაჩერებ. თუ არ გინდა, რომ იგივე მიმართულებით იაროს, სხვა კალაპოტი უნდა შეუქმნა. ბავშვებიც, თუ არ გვინდა, რომ იმ გარემოში იყვნენ, სადაც შეიძლება გზა აერიოთ, მაშინ რაღაც სხვა ალტერნატიული გარემო უნდა შევუქმნათ

როცა ჩვენ რაღაც გვაინტერესებს, უფრო ადვილად ვიღებთ და ვიგებთ, ვიდრე მაშინ, როცა არ გვაინტერესებს. წიგნი, რომელიც არ გაინტერესებს, აბა როგორ წაიკითხავ? მაგრამ, თუ დაგაინტერესდა, უკვე აღარ გინდა ძალდატანება

რაც უფრო უბრალოდ, მარტივი ენით ეტყვი ადამიანს (არა მარტო ბავშვს, არამედ დიდსაც), მით უკეთესი, მით უფრო კარგად გაიგებს.
წმ. იოანე ოქროპირს ერთმა ქალბატონმა უთხრა - თქვენი მჭევრმეტყველების ჭა ძალიან ღრმა არის და ჩვენი გონების თოკი ვერ წვდება და ისევ დაურწყულებელი ვრჩებითო - ამის შემდგომ იგი ყველანაირად ცდილობდა გაემარტივებინა ქადაგება და დღეს ყველამ კარგად ვიცით, როგორი ადვილად გასაგებია მისი ქადაგებები

თუ შეკითხვაზე პასუხი არა გვაქვს...

თუ შეკითხვაზე პასუხი არა გვაქვს, ჯობია ვუთხრათ - არ ვიცი ეს რას ნიშნავს. როცა მოსულან ჩემთან და ჩემთვის უცნობ საკითხზე დაუსვამთ კითხვა, მითქვამს - მოდი წავალ და ვინმე გამოცდილ ადამიანს შევეკითხები, რომ ჩემი გამოუცდელობით არაფერი არ გავნო

რატომ უნდა უხაროდეს ადამიანს მარხვის დაწყება?

წმ. იოანე ოქროპირი ამბობს - მარხვა არის სულის ზეიმი ხორცზე - სული ზეიმობს ამ დროს და ამიტომაც უნდა უხაროდეს ადამიანს მარხვის დაწყება, და არა იმიტომ, რომ რაღაცას ძალით მოიკლებს. ყველა ადამიანი ნებაყოფლობით იმდენს სწირავს ღმერთს, რამდენიც მას სურს,.. ყველა თავისი გადაწყვეტილებით, ვისაც რამდენი სურს, რომ შესწიროს ღმერთს მხიარული გულით, მარხვა იქნება ეს, თუ სხვა სახის ღვაწლი, იმდენს სწირავს და იმდენადაც მისი სული ხარობს და კიდევ უფრო მეტადაც

რით ვძლიოთ მტერს?

სიყვარულით და სიმდაბლით უნდა ვძლიოთ მტერს. პირველ რიგში, ჩვენი მტერი ჩვენი დაცემული ბუნებაა და, რა თქმა უნდა, დაცემული ანგელოზები. ამას უნდა ვძლიოთ. ჩვენი ბრძოლა არ არის ადამიანების წინააღმდეგ, როგორც ამას პავლე მოციქული ამბობს

ვინ არის ყველაზე ღარიბი ადამიანი?

ყველაზე ღარიბია, ვისაც ღმერთი არ ჰყავს, იმიტომ, რომ ღმერთი არის ყოველგვარი სიკეთის, სიხარულის, სიმდიდრის, ბედნიერების წყარო და ვისაც არ ჰყავს ღმერთი ნაპოვნი, მიმაჩნია ყველაზე ღარიბად

რომელი თვისებაა ყველაზე საზიანო?

აი, მერე გავაკეთებ, მერე...

რა არის ყველაზე ძნელი?

ყველაზე ძნელია - შენდობა ითხოვო, თავი გაიმტყუნო